Bu tutum modelini sağlıklı bir şekilde sürdürebilmek için saygı, sevgi ve güven öncelikli olmaktadır. Aile içerisindeki kurallar hep birlikte belirlenerek tüm aile bireylerinin bu kurallara istisnasız uyması gerekir. Koyulan kuralların mantıklı ve uygulanabilir olması gerekir. Konulan kuralların gerekçesi mutlaka açıklanmalıdır. Kurallara uyulmadığı takdirde ceza-disiplin vardır. Bu cezalar ve disiplin sadece çocuğa karşı değil görev ve kuralları yerine getirmeyen tüm aile bireylerine yönelik uygulanmalıdır. Bu uygulama tutarlılık ve güven ortamının sürdürülebilmesi için oldukça önemlidir. Verilecek cezalar, ceza gerektiren davranış ile orantılı olmak zorundadır. Çocuğun ruhsal durumunu veya problem davranışlarına sebep olacak cezalardan kaçınılmasının yanı sıra ödül niteliğine dönüşebilecek cezalar da olmamalıdır. Alınan kararların nedenleri çocuğa net bir şekilde ifade edildikten sonra uygulanmalıdır.
Örneğin; Bugün okulda arkadaşlarına vurduğun için üzüldüm. Bu nedenle bugün parka gitmeyeceğiz.
Ayrıca tüm aile üyelerinin (çocuk dâhil ) konuşma, tartışma, yaptığı davranışın nedenlerinin açıklama ve görüş bildirme hakkı olmalıdır. Aile bireylerinin çocuğa yaklaşımında tutarlılık olmalıdır.
Örneğin;
Çocuk: “Anne telefon” der (telefonu ister).
Anne: “Yemek yerken telefon yok” der.
Çocuk: “Telefon” der ve ağlar.
Baba: “Tamam ağlama” der ve telefonu verir.
Annenin onaylamadığı davranışı babanın onaylaması sonucunda çocuktaki problem davranışın başlangıç noktası pekiştirildi. Çocuk artık isteklerini ağlayarak elde edebileceğini öğrenmiş oldu.
Böyle bir durumda olması gereken davranışın aşamaları aşağıdaki gibi olmalıdır.
Çocuk: “Anne telefon” der.
Anne: “Yemek yerken telefon yok” der.
Çocuk: “Telefon” der ve ağlar.
Baba: “Telefon yok” der.
Bu tutarlılık karşısında çocuk yanlış olan davranışını kimseye kabul ettiremediğini öğrenir ve bir süre sonra pes ederek vazgeçer. Aile içi kurallara tüm aile katılmalıdır.
Karar verme ve problem çözme aşamaları birlikte gerçekleştirilmelidir.
Demokratik ve Kabul Görmüş bir ortamda yetişen çocuk:
Demokratik aile ortamında yetişen çocukların, cinsel gelişim sürecinde de sorun yaşama olasılıkları azdır.
Kendilerine olan güvenleri nedeniyle ne isteyip istemediklerini bildikleri için tacize uğrama olasılıkları da çok azdır. Çünkü bunu önleyebilirler. Her hangi bir duygusal açlık yaşamadıklarından bu anlamda kendilerini kullandırmaları söz konusu değildir.